موسیقی تم فیلم بر باد رفته به نام Tara’s Theme اثری از ماکس اشتاینر

دو فرمت MP3 و FLAC + دو نسخه منتخب

ماکس اشتاینر (Max Steiner) (زاده ۱۰‌ می ۱۹۸۸۸ – درگذشت ۲۸ دسامبر ۱۹۷۱) آهنگساز آمریکایی زاده‌ی وین، سازننده‌ی موسیقی فیلم، تئاتر و رهبر ارکستر بود. او کودکی اعجوبه بود که در سن ۱۲ سالگی اولین اُپرِت (نوعی اُپرا) خود را نوشت و تنها در سن ۱۵ سالگی به یک آهنگساز، تنظیم‌کننده و رهبر ارکستر تمام وقت تبدیل شد. اشتاینر در انگلستان و سپس در برادوی کار کرد و در سال ۱۹۲۹ به هالیوود نقل مکان کرد، جایی که او به یکی از اولین آهنگسازانی تبدیل شد که برای فیلم‌ها موسیقی متن می‌نوشت.

و در کنار آهنگسازانی همچون دیمیتری تیومکین، فرانتس واکسمن، اریک ولفگانگ کورنگلد، آلفرد نیومن، برنارد هرمن و‌ میکلوش روژا نقش عمده‌ای در ساختن سنت نوشتن موسیقی برای فیلم داشت و به همین دلیل به او لقب “پدر موسیقی فیلم” داده‌اند. برخی از ابداعات اشتاینر تبدیل به تکنیک‌های استاندارد موسیقی فیلم شدند، او را می‌توان یکی از برترین و تأثیرگذارترین آهنگسازان سینما دانست.

ماکس اشتاینر سازننده موسیقی فیلم بر باد رفته در حال نواختن پیانو
ماکس اشتاینر نابغه موسیقی فیلم، بسیار از ابداعات او به تکنیک‌های استاندارهای موسیقی فیلم تبدیل شده‌اند.

ماکس اشتاینر برای بیش از ۳۰۰ فیلم را‌‌ کمپانی‌هایی آر.ک.ئو و برادران وارنر آهنگسازی کرد. او ۲۴ بار نامزد دریافت جایزه اسکار شد که سه بار برای فیلم‌های «خبرچین» (۱۹۳۵)، «حالا، مسافر» (۱۹۴۲) و «از وقتی که تو رفتی» (۱۹۴۴) موفق به کسب جایزه شد. به جز آثار برنده‌ی اسکار، برخی از آثار محبوب این آهنگساز شامل موسیقی فیلم‌های «کینگ کونگ» (۱۹۳۳)، «زنان کوچک» (۱۹۳۳)، «جِزِبِل» (۱۹۳۸)، «کازابلانکا» (۱۹۴۲) است.

علاوه بر این‌ها موسیقی فیلم‌های جویندگان (۱۹۵۶)، «یک‌ جای تابستانی» (۱۹۵۹) و «بر باد رفته» (۱۹۳۹) برخی از برجسته‌ترین آقار ماکس اشتاینر هستند که موسیقی فیلم «بر باد رفته» از سوی بنیاد فیلم آمریکا در رتبه دوم بهترین موسیقی فیلم‌های آمریکایی تاریخ قرار گرفت. او همچنین اولین دریافت‌کننده‌ی جایزه گلدن گلوب بهترین موسیقی متن است که آن را برای موسیقی فیلم «زندگی با پدر» دریافت کرد. اشتاینر همکاری‌های مکرری با کارگردانان مطرح زمان خود همچون مایکل کورتیز، جان فورد و ویلیام وایلر داشت و برای کارگردانانی برجسته‌ای همچون ارول فلین، بتی دیویس، هامفری بوگارت و فرد آستر موسیقی ساخته‌است.

ماکس اشتاینر سازننده آهنگ Tara's Theme در حال رهبری ارکستر
اشتاینر نقش عمده‌ای در ساختن سنت موسیقی برای فیلم دارد. او را “پدر موسیقی فیلم” لقب داده‌اند.

بر باد رفته (Gone with the Wind) یک فیلم آمریکایی حماسی تاریخی عاشقانه محصول ۱۹۳۹ به کارگردانی ویکتور فلمینگ برگرفته از رمانی به همین نام، نوشته‌ی مارگارت میچل است. کلارک گِیبل و ویوین لی نقش‌آفرینان اصلی این فیلم هستند. فیلم بر باد رفته ماجرای عشق دختری جنوبی در خلال جنگ داخلی آمریکا روایت می‌کند. این فیلم برنده‌ی ۴ جایزه اسکار در بخش‌های بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر نقش اول زن، بهترین بازیگر نقش مکمل زن شده‌است. از برترین فیلم‌ها و عاشقانه‌های تاریخ سینما که در زمان خود فروش فوق‌العاده‌ای بیش از ۴۰۰ میلیون دلار را تجربه کرد و با احتساب نرخ تورم پرفروش‌ترین فیلم تاریخ است.

‏ویوین لی و کلارک گیبل در صحنه‌ای از فیلم بر باد رفته
یکی از زیباترین تم‌های تاریخ سینما برای یکی از جاودانه‌های سینما

دیوید او. سلزنیک تهیه‌کننده‌ی برجسته هالیوود، ماکس اشتاینر را برای ساخت موسیقی بر باد رفته انتخاب کرد که در اوایل دهه‌ی ۱۹۳۰ برای کمپانی آر.ک.ئو کار می‌کرد. کمپانی برادران وارنر که از سال ۱۹۳۶ با اشتاینر قرارداد داشت برای این فیلم او را سلزنیک قرض داد. اشتاینر دوازده هفته را صرف موسیقی متن بر باد رفته کرد و یکی از برترین آثار خودش و موسیقی‌ فیلم را ساخت.

قطعه‌ی Tara’s Theme یا موسیقی تم اصلی فیلم بر باد رفته یکی از شاهکارهای ماکس اشتاینر و موسیقی فیلم است. این تم در ارتباط با Tara، خانه و مزرعه‌ی خانواده‌ی اوهارا در فیلم است که واقع در ایالت جورجیا در جنوب آمریکاست. این جاودانه اثر ماکس اشتاینر سرشار از زیباییست، اثری بسیار باشکوه که در لحظه لحظه‌ی آن آرامش وجود دارد. هشتاد سال از ساخت این موسیقی می‌گذرد ولی این آهنگ مثل روز اول حس تازگی دارد و یادآور عصر طلایی هالیوود است. تصور کنید که در سال ۱۹۳۹ در آمریکا به یک سینما پا می‌گذارید و این موسیقی را می‌شنوید، چه احساس فوق‌العاده و غیرقابل وصفی خواهد داشت. جادوی پرده‌ی نقره‌ای و موسیقی ماکس اشتاینر معجون محشری را ساخته‌اند که بر زمان غلبه می‌کند و برای همیشه در تاریخ سینما ماندگار است.

‏ویوین لی و ‏کلارک گیبل در صحنه‌ای عاشقانه از فیلم بر باد رفته
تصور کنید در دهه ۳۰ در آمریکا پا به یک سینما بگذارید و این موسیقی را بشنوید! چه احساس فوق العاده‌ای خواهد بود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *