دانلود آلبوم ماندگار و خاطره‌انگیز باران عشق از ناصر چشمآذر
باران عشق از ماندگارترین و برجسته‌ترین آثار موسیقی بی‌کلام ایرانی اثر جاودانه استاد ناصر چشم آذر
کیفیت MP3 320kbps و FLAC 16-bit – دانلود تکی و یکجا – پخش آنلاین
ناصر چشمآذر آهنگ‌ساز و موسیقی‌دان مطرح ایرانی در سال ۱۳۲۹ در شهر اردبیل متولد شد. اولین استاد او پدرش، اسماعیل چشمآذر، نوازندۀ، تار، کمانچه، پیانو و دف بود. ناصر چشمآذر ساز آکاردئون را برگزید و در نواختن آن در سنین نوجوانی بسیار موفق بود. در هفده‌سالگی رهبر ارکستری در سفارت عراق را عهده‌دار شد. در هجده‌سالگی سفرهایش را با گوگوش آغاز کرد. سپس برای فراگیری موسیقی جاز به آمریکا سفر کرد و پس از بازگشت نزد استادانی چون مرتضی حنانه و امانوئل ملیک آصلانیان دوره‌های تکمیلی موسیقی را گذارند. او از پیشگامان موسیقی الکترونیک در ایران بود.
چشمآذر با خوانندگان برجستۀ ایرانی نظیر هایده، گوگوش، مهستی، حمیرا، داریوش، لیلا فروهر، ابی و… همکاری داشته است و کار تنظیم آثار ماندگاری همچون «مداد رنگی» و «باغ بلور» از ابی، «هجرت» از گوگوش و «هم‌زبونم باش» از حمیرا را انجام داده‌است. منوچهر چشمآذر برادر بزرگ وی از سرشناس‌ترین موسیقی‌دانان و تنظیم‌کنندگان ایرانی در شهر لس آنجلس آمریکا است.
چشمآذر تاکنون یازده آلبوم رسمی از جمله باران عشق، طلوع عشق و شکوفه‌های باران را منتشر کرده‌است. اولین تجربۀ او در آهنگ‌سازی موسیقی فیلم، فیلم تاراج به کارگردانی ایرج قادری بود. چشمآذر برای فیلم‌های بسیاری از جمله هامون، خواهران غریب، قارچ سمی و شمعی در باد موسیقی ساخته‌است. در کارنامۀ ناصر چشمآذر دو جایزۀ سیمرغ بلورین بهترین موسیقی متنِ جشنوارۀ فیلم فجر برای موسیقی فیلم‌های بلندی‌های صفر، چشم شیطان (۱۳۷۲) و قارچ سمی (۱۳۸۰) دیده می‌شود. ناصر چشمآذر صبح روز ۱۴اردیبهشت۱۳۹۷ در سن ۶۷ سالگی در بیمارستان باهنر تهران بر اثر سکته قلبی درگذشت و در قطعۀ هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
استاد ناصر چشمآذر یکی از مهم‌ترین موسیقی‌دانان و آهنگ‌سازان معاصر ایران است. هنرمندی بسیار خلاق و بااستعداد که اغلب آثارش را به صورت بداهه می‌ساخت و با وسواس خاص خود پیوسته سعی می‌کرد تا آثارش متفاوت‌تر و کامل‌تر از قبل باشند. برخی تنظیم‌های او از ماندگارترین ترانه‌های تاریخ موسیقی پاپ ایران هستند. با این همه اما امضای هنری ناصر چشمآذر آلبومی بی‌کلام به نام باران عشق است که تقریباً تمام ایران آن را می‌شناسند.
باران عشق اثری بی‌نظیر و بسیار مهم در تاریخ موسیقی ایران است. این اثر با وجود بی‌کلام بودن حتی از بسیاری از آلبوم‌های وکال در داخل ایران بیشتر است. باران عشق پس از انتشار به آلبومی بسیار موفق تبدیل شد و بالاخره توانست خلأ یک آلبوم بی‌کلام تمام‌عیار را برای دوست‌داران موسیقی بی‌کلام و موج نو که آن زمان تبش هم بسیار داغ بود پُر کند و جالب توجه است که حتی تا پایان سدۀ ۱۴ خورشیدی و پس از گذشت تقریباً سی سال هم اثری نتوانسته به کیفیت، موفقیت و محبوبیت آن نزدیک شود. این آلبوم به‌واسطۀ پخش مکرر در صدا و سیما در طول سالیان دراز کم‌کم در قلب مردم ایران اعم از کوچک و بزرگ جا باز کرد و از متولدین دهۀ سی تا دهۀ هشتاد کمتر کسی است که آن را نشناسد و یا حداقل یک بار نشنیده باشد.
راستش را بخواهید می‌شود تا صبح در مورد اینکه چرا باران عشق یک شاهکار است و همیشه مورد استقبال مردم قرار گرفته صحبت کرد اما به طور خلاصه باید بگویم دلیل محبوبیت بی‌نظیر این اثر وجود دی‌اِن‌اِی موسیقی ایرانی در ثانیه‌به‌ثانیه به آن است. به گفتۀ استاد ناصر چشمآذر تصمیم داشت تا در این آلبوم اشاره‌هایی از دستگاه‌های موسیقی ایرانی وجود داشته باشد و فضای موسیقی ایرانی را القا کند تا تفاوتی را خود که احساس می‌کرد نیاز است ایجاد شود. در آن سال‌هایی که باران عشق منتشر شد یعنی اوایل دهۀ هفتاد میلادی (به طور دقیق سال ۱۳۷۲) چند سال پس از پایان جنگ فضای بسته‌ای بر هنر و موسیقی ایران حاکم بود، اکثر نوارهای کاست داخلی شامل آثار موسیقی بی‌کلام ایرانی (نظیر پیانونوازی‌های جواد معروفی و فریبرز لاچینی)، موسیقی سنتی ایرانی و موسیقی کلاسیک و بی‌کلام خارجی (نظیر ریچارد کلایدرمن) بودند و خبری از موسیقی پاپ در داخل نبود. حالا خودتان در نظر بگیرید در چنین زمانی یک شاهکار خالص و بی‌نظیر یعنی آلبوم باران عشق منتشر می‌شود که می‌رود تا در تاریخ موسیقی ایران ماندگار شود.
خب اینجا باید روشن کنیم که چرا شاهکار؟ ساده است، باران عشق یک اثر غرورانگیز ایرانی بود که توانست با تمام ویژگی‌های منحصربه‌فردش فضای موسیقی پاپ در ایران را تغییر بدهد و لباس تازه‌ای بر تن این ژانر کند. یک اثر ایرانی پیشتاز، سرزنده، آرامش‌بخش و کاملاً تکامل‌یافته که گوش شنونده را نوازش می‌داد. چه از جنبۀ فنی، چه از جنبۀ احساسی و نیازی که در آن بازۀ زمانی در موسیقی کشور وجود داشت، باران عشق درست سر وقت از راه رسید و همین است که آن را بسیار مهم و ماندگار کرده‌است.
به گفتۀ استاد ناصر چشمآذر یکی از ملودی‌هایی که برای موسیقی فیلم «محموله» به کارگردانی سیروس الوند در سال ۶۶ ساخته بودند را به عنوان پایۀ اصلی این کار درنظر گرفتند و تمامی قطعات آلبوم را براساس آن ساختند. همچنین ایشان سعی کردند برای ساخت این کار گریزی به فضای موسیقی و ترانه‌های سی چهل سال قبل (دهۀ سی و چهل) و درگیری‌های عاطفی آن زمان بزنند. آلبوم شامل ۸ قطعه است که همگی بسیار زیبا و شنیدنی هستند و در کنار یکدیگر فضای عاشقانه و تلخوشیرین این اثر را می‌سازند. ترتیب قطعات آلبوم و انتخاب نامِ آن‌ها بسیار جالب‌توجه و یادآور مراحل عشق و عاشقی است. عناصر موسیقی الکترونیک، پیانو و درام سه جز اصلی تشکیل‌دهندۀ این آلبوم هستند.
قطعۀ اول آلبوم، «باران عشق» با تک‌نوازی گوش‌نواز پیانو آغاز می‌شود و در آن از صدای امواج دریا استفاده شده تا اثر را گیراتر کند که کاملاً موفق بوده و این هماهنگی موسیقی و صدای امواج در نیمۀ اول قطعه بسیار هوشمندانه و کم‌نظیر است، نیمۀ دوم اثر شامل ملودی‌های اصلی آلبوم است. در قطعۀ «شور عشق ۱» خبری از پیانو نیست، تنها موسیقی الکترونیک، کیبورد و درام را می‌شنویم، در این قطعه هم اصوات محیطیِ نظیر صدای مرغان دریایی و پرندگان به‌کار رفته که حس غریب و خاصی به آن داده‌است.
امضای این آلبوم را می‌توان قطعۀ شمارۀ ۵ یعنی «شور عشق ۲» دانست که به‌واسطۀ پخش مکرر در طول سال‌های بسیار بین ایرانی‌ها شناخته‌شده و محبوب است، شور عشق ۲ همچنین شادترین قطعۀ آلبوم است. قطعات شور عشق ۱، دیدار و خواب به نسبت باقی قطعات بسیار احساسی‌تر، اتمسفریک‌تر و آرام‌تر هستند. برخلاف قطعۀ شور عشق ۱، پیانو نقش اصلی را در قطعۀ «خواب» ایفا می‌کند که به اعتقاد من رؤیایی‌ترین و شاید زیباترین اثر این آلبوم است.
«طلوع» بیشتر بهمانند یک پایان شیرین برای آلبوم می‌ماند که درام به همراه پیانوی الکتریک بیشتر در آن خودنمایی می‌کنند. «رهایی» قطعۀ پایانی آلبوم، به نظرم شبیه یک تیتراژ پایانی برای آلبوم است، قطعه‌ای که تقریباً چیزهایی از همۀ قطعات قبلی را در خود دارد و نیمۀ دوم آن به‌شدت ما را به یاد موسیقی فیلم‌های دهۀ شصت و هفتاد می‌اندازد و از این حیث حس نوستالژیک خاصی در خود دارد. در نهایت آلبوم به زیبایی با صدای امواج خروشان دریا و مرغان دریایی بهمانند آغازش به پایان می‌رسد و شنوندۀ را با احساسی رمانتیک، رؤیاگونه، غریب‌و‌آشنا، تلخوشیرین ولی دوست‌داشتنی تنها می‌گذارد، دقیقاً بهمانند عشق.
